مزیت رقابتی چیست؟
مزیت رقابتی به عواملی اطلاق می شود که به شرکت اجازه می دهد کالا یا خدمات را بهتر یا ارزان تر از رقبای خود تولید کند. این عوامل به واحد تولیدی اجازه می دهد در مقایسه با رقبای بازار خود فروش بیشتر یا حاشیه سود بالاتری ایجاد کند. مزیت رقابتی به عوامل مختلفی از جمله ساختار هزینه ، نام تجاری ، کیفیت ارائه محصولات ، شبکه توزیع ، مالکیت معنوی و پشتیبانی از مشتریان بستگی دارد.
خلاصه نکات کلیدی
• مزیت رقابتی چیزی است که محصولات یا خدمات یک واحد تجاری را برای مشتریان مطلوب تر از محصولات رقیب می کند.
• مزایای رقابتی را می توان به مزایای نسبی و مزایای متمایز کننده تقسیم کرد.
• مزیت نسبی توانایی شرکت در تولید چیزی کارآمدتر از رقیب است که منجر به حاشیه سود بیشتر می شود.
• مزیت متمایز کننده زمانی است که محصولات یک شرکت نسبت به محصولات رقیب ، هم منحصر به فرد و هم با کیفیت بالاتر دیده شوند.
درک مزیت رقابتی
هرچه مزیت رقابتی پایدارتر باشد ، خنثی سازی مزیت برای رقبا دشوارتر است. دو نوع اصلی مزیت رقابتی عبارتند از “مزیت نسبی” و “مزیت تمایزی”.
اصطلاح “مزیت رقابتی” به طور سنتی به دنیای تجارت اشاره دارد ، اما می تواند در مورد کشور ، سازمان یا حتی شخصی که برای چیزی رقابت می کند نیز به کار رود.
مزیت نسبی
توانایی یک شرکت برای تولید یک کالا یا خدمات با کارآیی بیشتر از رقبای خود ، که منجر به حاشیه سود بیشتر می شود ، مزیت نسبی ایجاد می کند. مصرف کنندگان منطقی ارزان تر از هر دو جایگزین مناسب ارائه شده را انتخاب می کنند. به عنوان مثال ، یک صاحب خودرو بنزین را از پمپ بنزین خریداری می کند که 5 سنت ارزان تر از سایر ایستگاه های منطقه است. برای جایگزین های ناقص ، مانند پپسی در مقابل کک ، حاشیه های بالاتر برای تولیدکنندگان با کمترین هزینه می تواند در نهایت بازده بالاتری را به همراه داشته باشد.
صرفه ناشی از مقیاس، سیستم های داخلی کارآمد و موقعیت جغرافیایی نیز می تواند مزیت نسبی ایجاد کند. هر چند مزیت نسبی به معنی محصول یا خدمات بهتر نیست. این فقط نشان می دهد که شرکت می تواند محصول یا خدمات با ارزش مشابه را با قیمت پایین تر ارائه دهد.
به عنوان مثال ، شرکتی که محصولی را در چین تولید می کند ، ممکن است هزینه نیروی کار کمتری نسبت به شرکتی که در ایالات متحده تولید می کند داشته باشد ، بنابراین می تواند محصول مساوی با قیمت پایین تر ارائه دهد. در زمینه اقتصاد تجارت بین الملل ، هزینه فرصت مزایای نسبی را تعیین می کند.
آمازون ( AMAZON ) نمونه ای از شرکت متمرکز بر ایجاد و حفظ مزیت نسبی است. پلتفرم تجارت الکترونیک دارای سطح مقیاس و کارآیی است که تکرار آن برای رقبای خرده فروش دشوار است و به این ترتیب می تواند تا حد زیادی از طریق رقابت قیمت برجسته شود.
مزیت تمایزی
مزیت تمایزی زمانی است که محصولات یا خدمات یک شرکت با پیشنهادات رقبای خود متفاوت بوده و برتری تلقی می شود. فناوری پیشرفته ، محصولات یا فرآیندهای حفاظت شده از ثبت اختراع ، پرسنل برتر و هویت نام تجاری قوی همه محرک مزیت متمایز هستند. این عوامل حاشیه های گسترده و سهم بزرگ بازار را پشتیبانی می کنند.
اپل به دلیل ایجاد محصولات خلاقانه مانند iPhone و حمایت از رهبری بازار خود با کمپین های بازاریابی هوشمندانه برای ایجاد یک برند نخبه مشهور است. شرکت های بزرگ دارویی همچنین می توانند داروهای مارک دار را با قیمت بالا به بازار عرضه کنند زیرا تحت ثبت اختراع هستند.
چگونه می توانم بفهمم که یک شرکت دارای مزیت رقابتی است؟
اگر یک کسب و کار بتواند سهم بازار خود را از طریق افزایش بهره وری یا بهره وری افزایش دهد ، مزیت رقابتی نسبت به رقبای خود خواهد داشت.
چگونه می توان مزیت رقابتی خود را بیش از حد افزایش داد؟
مزایای رقابتی پایدار چیزهایی هستند که رقبا نمی توانند به راحتی تکرار یا تقلید کنند. وارن بافت مزایای رقابتی پایدار را خندق اقتصادی می نامد ، که مشاغل می توانند به طور مجازی در اطراف خود مزیت های رقابتی را تقویت کنند. این می تواند شامل تقویت نام تجاری ، افزایش موانع برای افراد تازه وارد (مانند مقررات) و دفاع از مالکیت معنوی باشد.
چرا شرکتهای بزرگتر دارای مزایای رقابتی هستند؟
مزایای رقابتی ناشی از صرفه ناشی از مقیاس معمولاً به مزایای سمت عرضه اشاره دارد ، مانند قدرت خرید یک رستوران بزرگ یا زنجیره ای خرده فروشی. اما مزایای مقیاس در سمت تقاضا نیز وجود دارد – آنها معمولاً تحت عنوان اثرات شبکه نامیده می شوند. این امر زمانی اتفاق می افتد که یک سرویس برای همه کاربران خود ارزشمندتر می شود زیرا این سرویس کاربران بیشتری را اضافه می کند. نتیجه اغلب می تواند یک پویایی همه جانبه در صنعت باشد.
مزیت تمایزی چه تفاوتی با مزیت نسبی دارد؟
مزیت نسبی بیشتر به تجارت بین المللی اشاره دارد. بر این اساس است که یک کشور باید بر آنچه می تواند تولید کند و ارزان ترین آن را صادر کند تمرکز کند – بنابراین اگر یک کشور دارای مزیت رقابتی در تولید هر دو محصول A & B باشد ، تنها باید محصول A را تولید کند اگر بتواند این کار را بهتر از B انجام دهد و B را از کشور دیگری وارد کند.
